Er zijn mensen die ervan overtuigd zijn dat met het vaccineren een chip in je arm wordt getatoeëerd. Ik ben er wel redelijk van overtuigd dat dit niet zo is. Want als dat wel zo was geweest, had ik niet overal mijn qr-code hoeven laten zien.
Ik ben van de week weer eens fysiek naar een beurs gegaan. Het was bijna niet doorgegaan omdat ik wel een qr-code bij mij had maar niet mijn ID. De dame die mij controleerde had haar opleiding genoten bij de Noord-Koreaanse grenswacht, dus ik werd niet toegelaten. Of, om de beursmedewerkster te citeren, dan kunnen we niet controleren of u het bent. Gelukkig vond ik nog een foto van mijn verlopen rijbewijs op mijn telefoon. Een super betrouwbaar bewijs natuurlijk en ik mocht doorlopen.
Kruisverhoor
Ik ben een keer met mijn vrouw naar Israël geweest. Dat is vier uur vliegen en nog eens vier uur bij de douane. Voordat je daar door de douane bent, moet je je twee keer scheren. Ze gingen een heel kruisverhoor houden alsof we in ‘De slimste mens’ zaten. Waar ben je geboren? Wie zijn je ouders? Wat voor werk doe je? Welk hotel slaap je? De essentiële vraag ‘Ben je lid van de PLO?’ vroegen ze niet.
Gelukkig hadden we alle vragen goed en mochten we doorlopen. Maar de terugreis gebeurde precies hetzelfde. Weer een strenge controle met een pubquiz van anderhalf uur. Ik dacht, je kunt toch ook gewoon aan mijn slippers zien dat ik uit Dronten kom?
Vastgeplakt
Zowel op de beurs als in Israël was het handiger geweest als ik een chip in me had gehad. Maar ik heb natuurlijk allang een chip bij me. In mijn broekzak. Op mijn telefoon staat alles van mij en ik neem hem ook nog eens overal mee naar toe. Hij zit nog net niet aan mij vastgeplakt. En terwijl ik dit op schrijf vraag ik me hardop af: waarom zijn er zo weinig mensen tegen een mobiele telefoon?
Lees ook