Toen ik laatst mijn voordeur even extra controleerde of deze wel op slot zat, dacht ik, ‘maar wat gaat de inbreker hier uit mijn huis halen dan? Mijn bankstel?’. Ik heb niks van waarde meer in mijn huis. Zodra een flatscreen een half jaar oud is wil de gemiddelde heroïnejunk hem al niet meer hebben.
Toch zijn er steeds meer mensen die zo veel camera’s in en om hun huis hebben dat je denkt dat ze het Rijksmuseum verplaatst hebben. Een collega van mij liet me laatst online op zijn tablet alle camerabeelden van zijn huis zien. Ik zeg, ‘joh, wat handig, nu kan de inbreker van tevoren al online je huis verkennen en zien of je thuis bent. Hij hoeft niet eens voor je deur te posten’.
Een tientje
Alles van waarde (op mijn vrouw en kinderen na natuurlijk) is tegenwoordig digitaal. Als ze bij mij digitaal zouden inbreken, zou ik dat dan ook veel erger vinden. Als ze mijn portemonnee stelen, mogen ze blij zijn als er een tientje inzit. Digitaal is dit een ander verhaal. Tenminste, aan het begin van de maand. Aan het einde zit daar ook gewoon een tientje in (maar ik hou wel van mijn vrouw en kinderen).
Ook al mijn documenten, foto’s en ideeën heb ik digitaal. Nu ben ik niet zo bang dat ze met mijn foto’s aan de haal gaan. Mensen zijn altijd bang dat bij een inbraak het fotoalbum wordt meegenomen. Alsof ze jouw foto’s gaan gebruiken voor een reclame van de l’Oreal.
Billboard
Toch besteed ik meer aandacht aan het beveiligen van fysieke spullen dan van mijn digitale spullen. Online ga ik er maar vanuit dat mijn provider, bank of cloudleverancier het goed geregeld heeft. Dat hebben ze ook, tot nog toe. Tenminste, ik heb mijn foto nog niet groot ergens op een billboard voorbij zien komen.
Lees ook