Nu de crisis weer op z’n retour is, lijkt het wel of er een andere wind door Nederland waait. Het is weer leuk om te ondernemen en te managen. Het is speelser en avontuurlijker geworden.
Wat dacht u van het recente bericht over een grote aanbesteding van Rijkswaterstaat?. Deze communicatieaanbesteding is de grootste in de communicatiebranche sinds jaren. Het gaat om een bedrag van zo’n zes miljoen euro voor twee jaar. In totaal worden zes bureaus gezocht. De overheidsdienst liet in de eerste selectiefase veertig bureaus doorgaan om vervolgens te kiezen door middel van loten. Niet de kwaliteit is leidend maar de willekeur en het lot bepaalt. Fantastisch toch?
Ik heb direct alle medewerkers van mijn adviesbedrijf maandag op kantoor geroepen. Door middel van een ganzenbordmarathon gaan we bepalen welke medewerkers deze maand salaris krijgen. Wie drie keer een zes gooit met dobbelen krijgt een contractverlenging.
Belchinezen en matchfixing zijn inmiddels ook in de Nederlandse voetbalcompetitie opgedoken om de winstpremies veilig te stellen. Vind ik niets aan, veel te voorspelbaar. In het betaald voetbal wordt nogal eens geklaagd dat de bal aan de binnen- of buitenkant van de doelpaal teveel invloed heeft op de bedrijfsvoering van een betaald voetbal organisatie. Daar snap ik niets van, dat is toch juist hartstikke uitdagend?
Matchfixing blijft echter niet beperkt tot het voetbal. Ook bij ict-aanbestedingen lijkt dit voor te komen, stelt het televisieprogramma Zembla over een Ordina-affaire. Uit vervolgpublicaties lijkt dit geen uitzondering in de ict-branche. Zembla liet zien hoe ict-bedrijven door strategisch te detacheren een kennisvoorsprong verwerven en hoe de overheid wordt getild door samenzwerende ict-bedrijven. Overigens speelde bij Ordina niet het voetbal, maar het tennis een belangrijke rol. Relaties werden bij potjes tennis tijdens Ordina Open in Brabant gefêteerd en in de watten gelegd. Er mag ook niks meer tegenwoordig.
Het is heel menselijk toch om je opdrachtgevers een beetje meegaander te maken? Anders wordt zo’n ict-aanbesteding bij de overheid wel erg saai. Is de prijs bijvoorbeeld alleen belangrijk? Liggen er bestekken van te bouwen software? Kunnen er resultaatverplichtingen worden afgesproken? Er is weinig beleving bij die specificatievrije aanbestedingen en inhoudsloze mantels. Goed dat het avontuur weer terug komt, dat we weer meer aandacht aan onze opdrachtgever besteden en dat er risico wordt genomen.
Dit artikel is eerder verschenen in Computable magazine jaargang 48, nummer 3 van maart 2015.
