Als mensen vroeger iets wilden onthouden, dan deden ze een knoop in hun zakdoek. Wat ik altijd trouwens een gekke gewoonte heb gevonden. Sowieso een zakdoek waar je net in gesnoten hebt in je broekzak doen vind ik nogal vies. En dan doe je er ook nog een knoop in.
Tegenwoordig kun je een whatsappje naar jezelf sturen om iets te onthouden. Ik wist niet dat dat kon, maar een collega vertelde me dat vorige week. En ze vertelde het op een manier alsof het stikstofprobleem was opgelost. Super handig zei ze, voor het geval je iets wilt onthouden.
Legers bijzetten
Ik vind het nogal sneu om een appje naar jezelf sturen. Ik heb dat ook altijd van selfies gevonden. Als ik een selfie zie dan denk ik altijd dat er dus niemand was die een foto van je wilde maken. Het is eigenlijk net zo sneu als in je eentje barbecueën of Risk spelen. In het laatste geval kun je overigens wel elke keer lekker veel legers bijzetten.
Maar wat natuurlijk gebeurt als je een appje naar jezelf stuurt, is dat je vergeet dat je jezelf een appje hebt gestuurd. Dus als je even later op je telefoon kijk dan denk je, hé wat leuk ik heb een appje gekregen. Benieuwd van wie het is en wat er in staat. Oh, het is van mezelf. Ik moet nog bananen halen.
Projectplan met doelstelling
Maar het ergste is natuurlijk dat er iemand de functie heeft ontwikkeld om naar jezelf te appen. Iemand heeft een projectplan moeten maken waarin de doelstelling stond: gebruikers willen een bericht aan zichzelf sturen. Je hoort heel vaak zeggen dat we te weinig mensen in de ict hebben. Maar zolang er nog ontwikkelaars zijn die zich bezighouden met het ontwikkelen van de functie om naar je zelf te appen, dan heb je niet te weinig maar te veel mensen. Knoop dat maar in je zakdoek.
Lees ook